dəfəat

<ər. «dəfə» söz. cəmi> köhn. Adətən «ilə» qoşması (bitişik yazıldıqda – la) ilə birlikdə – dəfələrlə, bir neçə kərə. Bu mətləb barəsində dəfəat ilə yazılıbsa da, heyfən ki, yazıçıların nalə və fəryadı sahibiixtiyarların və dadrəslərin qulaqlarına yetişməyibdir. F. K.. <Məkkədən qayıtmaqda olan hacı:> Bu, Məkkə türbətidir. Bu türbətin təlatüm yatırtması dəfəatla imtəhan olunubdur. Ə. H..